Waar ik jullie graag op wil wijzen is op het werk van Gerry McGovern, die een blog bijhoudt over de digitalisering. Hij schreef een boek over World Wide Waste, zie
https://gerrymcgovern.com/books/world-wide-waste/introduction-why-digital-is-killing-our-planet/.
Zijn blog gaat over een onderwerp dat me erg bezighoudt, zie o.a. http://inforoads.blogspot.com/2020/10/digitale-archieven-in-de-clou... . Ik hoor nog steeds veel vakgenoten zeggen dat we maar alles moeten bewaren, omdat digitalisering niets kost. Het zou zelfs goedkoper zijn een server bij te prikken dan te kijken of we data kunnen vernietigen! Het zou niet meer nodig zijn om archieven te selecteren, terwijl juist digitalisering een van de oorzaken is van de milieuproblematiek die we momenteel doormaken. Het is onvoorstelbaar (https://www.weforum.org/agenda/2020/07/global-electronic-waste-recy... en https://www.weforum.org/agenda/2021/10/2021-years-e-waste-outweigh-...) dat we jaarlijks even veel digitaal afval produceren in Europa als het gewicht van alle Europeanen bij elkaar, oftewel 50 miljoen ton. En dat gewicht aan afval verdubbelt elke 15 jaar tot nu toe. McGovern beweert, gestaafd door literatuur (die ik nog aan het checken ben) dat de klimaatcrisis wordt veroorzaakt door met name de digitaliserende rijke landen, waarbij 10% verantwoordelijk is voor 50% van de CO2-emissies in de wereld, terwijl de armste landen verantwoordelijk zijn voor 10%. Hoe meer technologie we gebruiken des te meer digitaal afval we produceren en hoe sneller we weer iets nieuws kopen, des te eerder het huidige hulpmiddel wordt afgedankt.
Ik heb het probleem met digitalisering altijd eigenlijk alleen gezien in de digitale opslag, die gebeurt in datacenters die veel energie verbruiken (in Nederland samen meer dan we aan windenergie produceren!) en ook het drinkwaterprobleem, wat gebruikt wordt om te koelen; onlangs bij de keuze voor een datacentrum in Almere is dit uitgebreid in de aandacht geweest. Om die reden ben ik al jaren een warm pleitbezorger voor een stringenter vernietigingsbeleid, waarin we ons stelselmatig ontdoen van alle overtollige, overbodige informatie en van zaken uitsluitend die documenten bewaren die voor bewijs en verantwoording nodig zijn. Dat laatste zal ongetwijfeld een discussie worden met historici, maar dat we ons ontdoen van overtollige, dubbele informatie en onzinnige gegevens die we bewaren maar waarvan we niet meer weten waarvoor we ze ooit hebben gebruikt, voor wie we ze bewaarden en zelfs de systemen niet meer hebben om ze te raadplegen, dat moet toch aannemelijk worden geacht.
Dat we daarbij moeten leren te leven met minder technologie, met slimmer ingerichte systemen, met documenten die een zo klein mogelijk beslag leggen op middelen (een PDF kost bijvoorbeeld 10 x zoveel ruimte als een Word-document, McGovern heeft hiervoor heel aardige berekeningen die je kunt narekenen (zie zijn blog "Frugal data: Heavy data is a heavy polluter" op https://gerrymcgovern.com): daar zouden archivarissen zich ook eens over moeten buigen, samen met ICT-specialisten. Een voorbeeld dat McGovern noemt is een bestand met onderzoeksresultaten van 13,7GB aan data, die hij door dubbelen en onnodige files te verwijderen, kon terugbrengen tot 1,07GB, een reductie van 95%. En zo zijn er in overheidsarchieven ook talloze voorbeelden te vinden!
Mocht dit verhaal onwerkelijk lijken voor de lezer: inmiddels heb ik enkele tientallen artikelen verzameld over de enorme impact die de digitalisering heeft op onze samenleving en de verborgen kosten die dit met zich meebrengt, met name op het gebied van klimaatvervuiling. Ik zal links hiernaar publiceren. En om met Gerry McGovern te eindigen: "We need a new culture when it comes to data. One that is frugal. One that is conscious that a byte saved is a leaf saved, that one less byte is one less unit of energy, one less piece of stress on a psychical device."
